De wet van karma en synchroniciteit

In iedereen zijn leven zijn er tal van gebeurtenissen, positieve, lieflijke, maar ook negatieve en destructieve. Als we deze gebeurtenissen onderzoeken, dan zijn ze verbonden door een wetmatigheid die synchroniciteit wordt genoemd, m.a.w. de wetmatigheid van verbondenheid tussen subtiele en grove elementen. Het is op basis van de subtiele patronen dat heel de natuur wordt geregeld. We gaan dit aantonen met een voorbeeld.

Elk levend wezen heeft een bepaald patroon van kwaliteiten. Deze kwaliteiten zijn verbonden met voorouderlijke eigenschappen en de daaruit voorkomende patronen. In de voorouderlijke patronen is er een sterk conflict geweest, bvb. een moord, maar dit wordt verdoezeld in de familie omdat het zich binnen het gezin heeft afgespeeld. Er wordt dan later nooit meer over gesproken. Daardoor kan de energie niet weg van deze familie en hun kinderen worden op latere leeftijd getroffen in hun eigen relaties door kindersterfte; bij drie van de kinderen sterft de eerstgeborene rond de leeftijd van jongvolwassene, precies rond de leeftijd waarin bij de voorouders het familiedrama zich heeft afgespeeld. Bij het vierde kind gebeurt er niets dramatisch met de eerstgeborene maar dit kind zal later opgroeien tot wetenschapper in de criminologie en kinderpsychologie. Zo zien we dat het familiekarma en de onverwerkte energie zijn weg zoekt tot dit taboe doorbroken wordt. 

Zo is heel de wereld zijn lot met elkaar verbonden en zijn de dingen die er in de wereld gebeuren geen toeval maar een wetmatigheid. Het denken, wat een proces van het verleden is, redeneert vanuit het gekende dus dat wat is geweest. Elke gedachte produceert elektrische stimulans en magnetische velden. Deze magnetische velden stimuleren de biologische wereld en de biologische wereld zet dit om in een chemische reactie die op zich dan ook weer zijn informatie doorgeeft. M.a.w. niet alleen de mensen dragen de geladenheid van de denkende wezens, maar ook alle dieren, planten, mineralen en stenen. Zo zijn er mensen waar planten onnoemlijk mooi bloeien en anderen waar niets blijft groeien. De informatie van de natuur of de invloed van de gedachten en emoties van de mensen is zo gigantisch dat als aan de ene kant van de wereld een groot probleem opduikt, er tegelijkertijd aan de andere kant van de wereld iemand een wonderbaarlijke ontdekking doet. Of men ontdekt een nieuwe ziekte en rond datzelfde moment op mijlen afstand, een nieuwe plantensoort die wat later de juiste stoffen blijkt te bezitten die geneeskrachtig kunnen aangewend worden op die nieuwe ziekte. Je kan het vergelijken met de Chinese handtrommel waar bij elke draaiing één van de twee balletjes het trommelvel beroert en vervolgens het andere balletje. In elke oorzaak ligt het potentieel gevolg reeds besloten.

Toen in vroegere tijden de dinosaurussen de wereld bevolkten, sloegen enorme meteoren in op de aarde. Dit betekende het einde van het dinosaurustijdperk en het begin van het mensenras. De wetenschap vermoedt dat het menselijk DNA met deze meteorenregen op onze aarde is terechtgekomen. Waarschijnlijk was het al ontelbare jaren onderweg omdat de planeet waarvan de meteoren afkomstig waren, was ontploft.

Wat betekent dit voor ons in het dagelijks leven, namelijk dat alles inherent verbonden is en er niets zonder gevolgen is, zowel in het kleine als in het grote. Wie weet welke invloeden er nu naar onze aarde worden gestuurd nu we er een zootje van aan het maken zijn.

Laat ons dan maar gezamelijk de wens uitspreken dat de mens de natuur terug als waardevol gaat beschouwen en er uit onze gemeenschappelijke ellende een nieuwe motivatie mag ontstaan en een wereld waarin alles en iedereen zijn plaats mag hebben.

Jana Willems