Sterven, een proces van transformatie

Om het proces van sterven goed te begrijpen op geestelijk niveau, gaan we samen een aantal inzichten op een rij zetten.

Op basis van je zes zintuigen heb je nu een indruk van wie je bent en waar je bent. Via je ogen zie je je omgeving en andere levende wezens, je oren geven geluiden weer, je reuk geeft sfeer aan, je smaak de kwaliteit van je voedsel en je tastzin geeft je lichaam aan en zijn directe omgeving. Het zesde zintuig is de mind of het proces van denken en gewaarzijn. Zonder de mind of het denken zouden de verbanden tussen de zintuigen niet ontstaan en er niets bewust worden waargenomen. De mind heeft dus een enorme invloed op onze perceptie van de wereld. En dit proces dat we denken noemen, doet aan vergelijkingen tussen oude beelden die opgeslagen worden in het geheugen en nieuwe prikkels van de zintuigen. Op basis van dat vergelijken ontstaat er een indruk van de omgeving en de innerlijke reactie op deze omgeving creëert de indruk van een individueel zelf omdat wat wij bedenken over de buitenwereld onmiddellijk wordt omgezet in chemische reacties in het brein en in het lichaam. Dat is wat wij gevoelens noemen. Uit dit alles ontstaat er een gewaarzijn van tijd en ruimte van individuen en objecten en andere levende wezens. Als we dit onder ogen zien, hebben we al iets begrepen van het idee van waaruit een onafhankelijk zelf ontstaat, namelijk uit de gevoelens die uit het denken voortkomen.

Maar wat registreert dit alles? Is het het denken dat zichzelf registreert of is er iets anders dat niet het denken is? Het zuivere bewustzijn dat niet door het denken is ontstaan, de stille getuige van wat de beweging van het denken en het voelen gadeslaaat. Wel, ik noem die stille getuige het zevende zintuig, het onsterfelijke bewustzijn dat niet onderhevig is aan vorm of tijd.

Bij het sterven zien we dat de functies van de zintuigen één na één wegvallen en de levende energie naar het centrale zenuwstelsel wordt getrokken waardoor de stervende de ervaring als lichtervaring meemaakt. Dit gaat in verschillende stadia en duurt uren en dagen. De hersenstam blijft dan ook nog lang actief, dagen nadat het hart reeds is gstopt. Bij dit proces gaat het bewustzijn via beelden en herinneringen afscheid nemen van zijn lichaam en ziet via zijn geestesbewustzijn het lichaam en zijn directe omgeving. Maar dit is geen constante want het proces wisselt zich af met het loskomen van de verschillende geesteslichamen wat telkens andere ervaringen met zich meebrengt. Met andere woorden, het proces van identificatie van waarnemen en het waargenomene blijft nog lange tijd voortduren. Zoals tijdens je leven je bewustzijn zich in dag- en nachtbewustzijn gedraagt, zo is het ook bij het transformatieproces van de dood dat er invloeden van andere herinneringen zich afwisselen met subtiele kosmische sferen. Als het bewustzijn in het leven goed geoefend heeft deze sferen te herkennen tijdens meditatie, zal tijdens het proces van de dood de helderheid van het lichtbewustzijn herkend worden. Maar zolang het zevende zintuig niet bewust is gemaakt tijdens het aardse leven, zal de overledene niet in staat zijn los te komen van zijn projecties van zijn emoties en begeerte en vlug worden wedergeboren in een situatie die bij hem de grootste indruk heeft nagelaten en dan begint het van voor af aan. 

Zo is het leven en sterven een transformatie als een dag en een nacht en bij elke nieuwe dag begint er een nieuw leven. Maar bij wie het zevende zintuig volledig ontwaakt is, verdwijnen de illusies en er ontstaat geen nieuwe begeerte en daardoor ook geen dood of lijden meer. Wat nooit geboren is, zal ook nooit sterven. De geest heeft geen substantie en is dus door niets beperkt.

Laat het licht in je schijnen en vertrouw op het wonder van de levende intelligentie die in jou aanwezig is.

Met veel liefde geschreven, niet als troost, maar als een eeuwige waarheid die de waarde van leven en sterven al zijn eer aandoet.

Jana Willems